Wednesday, March 14, 2012

Suntukan at Pasa

Nung bata pa ako, mahilig ako sa suntukan. Hindi yung klase na pala-away ako. Yung tipong magsusuntukan ka sa kaibigan mo kasi wala kang magawa. O di kaya makikipag-wrestling ako sa kuya ko dahil nangigigil ako sa kanya. Pagtapos ng away, bugbog sarado ako at madami akong pasa. Pero hindi ako nanghihinayang sa sarili ko na mahina ako dahil may pasa ako. Mas lalo akong nangigigil at mas nagiging brutal ako. Pag nakikita ko na may pasa ako, mas natutuwa pa ako. Pinapakita ko sa mga kaibigan ko na, "Hoy! May pasa ako! Nakipagsuntukan ako!" kahit hindi naman totoong away ang nangyari. Minsan, iniisip ko na, normal lang ba to o sobrang baliw lang ako.

Ang pasa ay parang blood clot o namumuuong dugo sa balat o kutis ng tao. Pag natamaan ito ng malakas na pwersa, matra-trauma ang katawan mo at magkakapasa ito. Pareho lang ang konsepto nito sa suntukan. Pag malakas ang suntok mo sa katawan, siguradong may pasa ka na. Masakit magkaroon ng pasa pero sa akin, mas nagbibigay to ng enerhiya sa akin. Tingin ng ibang kaibigan ko na sobrang baliw ko daw dahil nagpapasuntok ako sa mga kaibigan ko. Suntkan hanggang magka pasa sa mga braso ko. Alam ko nakakasama ito at nagagalit ang mga tao pag may pasa sila, subalit ako, nasisiyahan ako.

Isa daw akong masokista. Totoo. Nagbibigay kasiyahan sa aking sarili pag nakikita kong may pasa ako. Pero minsan, naiisip ko na sobra na ang nagagawa ng pasa sa akin. Minsan, nanghihina ako pagkatapos masuntok at iniisip ko na "Ang tanga ko. Bat pa ako nagpasuntok.", at iniiswasan ko magpasuntok ulit. Sabi din sakin ng iba na pag palagi daw ako nagkakapasa, mas lala pa ang kalsugan ko at pwede ko itong ikamatay. Subalit nawawala ang ganitong mentality ko at bumabalik ulit sa pagiging masokista ko. Alam ko na pwede tong maging life threatening pag paulit ulit ko itong ginagawa, pero patuloy ko pa tong gagawin. Siguro may oras na mauunawaan ko na mali ang ginagawa ko sa katawan ko. Siguro babawasan ko na din ang ganitong mentalidad pag medyo nakikita ko na nagiiba na ang kalusugan ko.

No comments:

Post a Comment